عاشقانه های من و چادرم در این هوای گرم . . . !!

صدای پا می آید...

هیزم می آورند...

راوی روایت نکن...

زمین خوردن بانو که دیدن ندارد...

قصه ی یتیمی که گفتن ندارد...

من مانده ام و چادر خاکی بانو...

میخ و در و آتش...

غم و اشک و صبر...

چادرم این روزها عجیب بهانه ی صاحبش را می گیرد...

آی دختر چادری...

آی کسی که هنوز طعنه ها به گوشت می خورد گاه گاه...

یادت باشد...

تو نه املی...

نه متحجر...

تو هنرمندی...

هنر تو این است که می توانی متفاوت باشی...

همرنگ جماعت شدن را که همه بلدند...

مردانگی یعنی:

حواست به گلی که خدا به تو سپرده باشد

المراه الریحانه را که درک کردی

اجازه ی گذر نگاهی به گلت را نخواهی داد

نه اینکه نگاه هارا کور کنی،نه

دور گلت حصاری میکشی
به زیبایی و امنیت آسمان

از جنس عشق♥️